Meer informatie
In de achttiende eeuw bestond in ons land grote belangstelling voor het fluitspel. Drie belangrijke methodes, die van Jacques Hotteterre, Johann Joachim Quantz en Antoine Mahaut, werden in het Nederlands vertaald om aan de vraag naar informatie over het fluitspel te voldoen. In geen enkel ander Europees land, behalve Frankrijk, bestond zoveel interesse.
Bibliografische gegevens
Titel ‘Laat het inwendig gevoel toch medespelen, niet de vingeren alleen …’
Ondertitel ‘Laat het inwendig gevoel toch medespelen, niet de vingeren alleen …’
ISBN 978-90-830899-3-5
Luxe gebonden uitgave, 232 pagina’s
Prijs € 34,50
Recensies
“(Het) boek, dat zich thematisch beperkt tot de Nederlandse fluitwereld, is interessant en leest prettig. Het geeft een goed beeld van de geschiedenis van het fluitspel in Nederland van de achttiende tot halverwege de twintigste eeuw en bevat veel details over individuele spelers, hun instrumenten en hun repertoire. De schrijfstijl van De Reede is helder en toegankelijk …”.
Jed Wentz – Tijdschrift voor Oude Muziek
“Jouw boek over de fluit is van alle kanten schitterend, uitstekend geschreven, ziet er mooi uit, is boeiend en die voorbeelden-CD is behoorlijk uniek (wat speelt Jan Prins mooi in l’Après-midi…)”.
Anner Bijlsma
“Mij werd al gauw duidelijk dat hier aan de hand van de geschiedenis van het fluitspel niet alleen het Nederlandse muziekleven boeiend en intelligent beschreven is. Bovendien wordt dit alles in een veel groter Europees perspectief geplaatst. Ik heb zoveel nieuwe dingen ontdekt door je boek. In een heldere en soepele schrijfstijl schets je een uniek beeld van het concertleven en de uitvoeringspraktijk in ons land van 1700 tot 1950. Dat moet iedereen lezen. Niet alleen fluitisten!”
Leo van Doeselaar
“Gefeliciteerd met het fraaie en fraai vormgegeven boek over de geschiedenis van het fluitspel in Nederland, dat ik met plezier aan het lezen ben. Misschien een aardige kleine aanvulling voor het hoofdstuk over de 18e eeuw: de zes fluitconcerten op. 10 van Antonio Vivaldi, in 1729 door Le Cène uitgegeven, waren de eerste in hun soort die werden gepubliceerd en waren het voorbeeld voor tal van vergelijkbare concerten van Quantz, Hasse, etc. Vijf van de zes concerten werden oorspronkelijk voor blokfluit geschreven, maar toch. Ik vind het ook veelzeggend voor de Nederlandse stapelmarktfunctie – ook op muzikaal gebied – dat sommige fluitconcerten van Vivaldi alleen uit Nederlandse bron bekend zijn: dit geldt voor de fluitconcerten La Francia, La Spagna en L’Inghilterra (L’Inghilterro [!] in de cat), alle drie vermeld in de veilingscatalogus van de nagelaten bestanden van Nicolaas Selhof (1680-1758). Ook een tot voor kort onbekend fluitconcert Il Gran Mogol wordt daar vermeld. Dit laatste concert is tamelijk recent teruggevonden in Edinburgh en is inmiddels ook al in Ned. première gegaan (zie YouTube).”
Kees Vlaardingerbroek – Matinee op de Vrije Zaterdag
“It’s a great pleasure to hear these old players, some of whom I have never heard before”.
Trevor Wye
“It was really interesting to hear players from long ago. Fransella playing Paggi and de Vries playing Ciardi made me smile a lot. Amazing for 1911 and 1913. What is even more astonishing is how much flute playing has evolved in these 100 years. How extraordinary well they all articulated and terrific techniques. There was a lot of fast vibrato which surprised me. I remember being taken to play to my great uncle Jack, who was a flautist, in about 1955. He was not impressed! He told me vibrato did nothing but cover up a bad sound. He was about 70 then and probably playing in the 1920s and earlier, presumably without vibrato!
It also made me realize what a big leap Moyse and Geoffrey [Gilbert] made in the interest in variety of colours etc. Jan Prins and Feltkamp in 1952 were getting nearer to what we have now.”
Pat Morris
“Besonders interessant finde ich die Aufnahmen von Fransella und van Leeuwen. Toll wie Fransella Piccolo spielt! Nun kann ich mir schon eher vorstellen, wie Fransellas Uraufführung des Reinecke-Konzerts geklungen haben mag. Die Aufnahme von Andersens Méditation durch van Leeuwen hat – neben ihren musikalischen Qualitäten – auch einen wichtigen Dokumentationswerk, war er doch Schüler von Andersen. Sehr temperamentvoll und virtuos ist ja der Sommernachtstraum unter dem Dirigat von Mengelberg. Das Concertgebouw-Orkest präsentiert sich hier in Weltklasse-Qualität.”
Henrik Wiese
“De cd Nederlandse fluitisten uit het verleden bevat waardevol bewijs van het hoge niveau van het fluitspel in Nederland.”
Jed Wentz, Tijdschrift voor Oude Muziek
Beoordelingen
Er zijn nog geen beoordelingen.